Χωρίς λογία (Ανώγεια) 19:31 (30-6-14)

Βασίλης Σκουλας Του χωρισμού Σου Το Θεριό Γάμος Ανώγεια 28-6-14 youtube

”Κάθε ηλιοβασίλεμα σ’ αναστορούμε φως μου, γιατί το βλέπαμε μαζί μα εδά είμαι μοναχός μου..”

Ο Γιάννης Σακελλαράκης επέστρεψε σπίτι του

Πηγη :  www.anogi.gr Πατήστε Για Συνεχεία του Άρθρου Ο Γιάννης Σακελλαράκης επέστρεψε σπίτι του και αναπαύεται στην αγκαλιά του Ψηλορείτη! Με μια λιτή και συγκινητική τελετή τα οστά του σπουδαίου αρχαιολόγου μεταφέρθηκαν στη Ζώμινθο…

Βασίλης Σκουλας 3 Γάμος Ανώγεια 28-6-14 HD

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΜΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΚΑΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ 9 -6-12 ΓΑΒΡΩΝΕΙ samolism007

Γάμος του Επαμεινώνδα Βιτώρου και της Ευτέρπης Ξυλούρη

Ο Γάμος του Επαμεινώνδα  Βιτώρου και της Ευτέρπης Ξυλούρη Στρατοβασίλη ήτανε ο τελευταίος που έγινε με ξύλα στα Ανώγεια, το πλάνο δείχνει τσι οικίους του γαμπρού που πάνε να πάρουνε τα προυκιά και είναι οι Γρηγόρης Σπιθούρης,,.Κιτρογιωργός Μεμμοβασίλης Βιτωρονίκος Γεώργιος Βιτώρος Καπαρος,Βιτωρόκωστας Γιάννης Καλομοίρης Γκρανιός΄Ζαφειρένια καλομοίρη, Μαρίκα Μέμμου Νταγιαντά κ,α 

ακροθαλασσια

βραδινές περιπλανήσεις καντε  Ενα κλικ πανω στην εικονα για μεγέθυνση 

καλήμερα

Μια πολύ όμορφη φωτογραφία πριν λίγο καιρό ένα όμορφο απόγευμα στην παράλια καρτερου

 καντε  Ενα κλικ πανω στην εικονα για μεγέθυνση 

Ο ψαραντωνης σε εκδήλωση στο θέατρο Νίκος Ξυλουρης το 2013

Αυτοί που θυσιάστηκαν! Στ Ανωγειανο.. το χώμα!

Αυτοί που θυσιάστηκαν! Στ Ανωγειανο.. το χώμα! Νοιώθουν... το χάδι του "χορού"! Τω Κουρητω.. ακόμα!
Λευτέρης Μπέρκης

Το Κέντρο Πρόληψης ΠΕ Ρεθύμνου θα βρίσκεται στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου στα Ανώγεια, την Τετάρτη 25 Ιουλίου και ώρα 5:30 με 8:30

Περισσότερα Εδώ Πηγη:anogi.gr

Παρέα Στην Αγιά Μαρίνα 22 Ιουνίου 2014 στα Ανώγεια

Λύρα : Δημήτρης Ξυλουρης - Λαούτο : Γιαννης  Δαφερμος - Μαντολίνο : Κώστας Βρεντζος

Γιορτή Γυμνάσιου Ανωγείων 23-6-14

Γιορτή Γυμνάσιου Ανωγείων 23-6-14        Έπαιξαν - Μαντολίνο : Βασίλης Δραμουντανης - Λύρα : Δημήτρης Ξυλουρης - Λαούτο : Δημήτρης  Μπερκης

Η Ανωγειανή γη είναι έτοιμη Να Αγκαλιάσει Τα οστά του Γιάννη Σακελλαράκη

Στην Ζώμινθο θα μεταφερθούν στις αρχές Ιουλίου τα οστά του μεγάλου αρχαιολόγου Γιάννη Σακελλαράκη  Συνεχεία Άρθρου  Πηγη : anogi.gr

Σύγχρονοι Κουρήτες

Σύγχρονοι Κουρήτες χόρεψαν Ανωγειανό Πηδηχτό στη σπηλιά που γεννήθηκε ο Δίας…Συνεχεία Άρθρου Πατήστε Εδώ

Δημήτρης Ξυλουρης Κώστας Βρεντζος Γιαννης Δαφερμος Στο Ιδαίον Άντρο

Δημήτρης Ξυλουρης Κώστας Βρεντζος Γιαννης Δαφερμος Στο Ιδαίον Άντρο 21-6-14 Λύρα:Δημήτρης Ξυλουρης Λαούτο:Γιαννης Δαφερμος Μαντολινο : Κώστας Βρεντζος

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΥΡΗΤΩΝ

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΩΓΕΙΩΝ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΥΡΗΤΩΝ  ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ  ΠΥΡΡΙΧΙΟ ΑΝΩΓΕΙΑΝΟ ΠΗΔΗΧΤΟ  ΣΤΟ ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟΝ  ΤΟ ΙΕΡΟ ΛΑΥΤΡΕΥΤΙΚΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΟΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕ Ο ΔΙΑΣ.. 

Γιώργης Καράτζης ένας σημαντικός και ακούραστος εργάτης του παραδοσιακού μας πολιτισμού.

Ο Γιώργης Καράτζης γεννήθηκε το 1945 στο Μελιδοχώρι του Νομού Ηρακλείου όπου και βίωσε έντονα πολλά απο τα στοιχεία τής παραδοσιακής Κρητικής κουλτούρας.
Απο τα γυμνασιακά του χρόνια ασχολήθηκε με τήν ποίηση, εξειδικεύοντας με το χρόνο τη δραστηριότητά του  στον Κρητικό δεκαπεντασύλλαβο και την μαντινάδα.
Ταυτόχρονα η ανάμιξή του σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες υπήρξε αξιοσημείωτη ,με ανδεικτική τήν καταδίκη και τήν φυλάκισή του για 2,5 χρόνια στήν περίοδο τής δικτατορίας για αντιστασιακή δράση ,ενώ επίσης η συμμετοχή του
σε πρωτοβουλίες για τήν ειρήνη,τήν κοινωνική αλληλεγγύη και τόν πολιτισμό,υπήρξε έντονη.
Εργάστηκε πολλά χρόνια στο ραδιόφωνο και λιγότερο στήν τηλεόραση ,γύρω απο θεματα Κρητικής μουσικής και γενικότερα Κρητικής Παράδοσης,ενώ ταυτόχρονα σημειώνει μια αξιόλογη παρουσία στήν Κρητική δισκογραφία,και στην λογοτεχνια 
συνολικα εχει εκδωσει 3 βιβλια, τιτλοι   «ΔιαΚρητικά» ''Εμινέ ''και  «Διαδρομές»
.
Πάντα μ αρέσει να πετώ με κόντρα τον αέρα,
δεν τα διπλώνω τα φτερά κι ας με πετάξει πέρα

Καράβι κάνω την καρδιά, την πεθυμιά κατάρτι,
κι απλώνω σίγουρο πανί το νου μου τον αντάρτη

Τρέχει νερό στον ποταμό κι η θάλασσα το πίνει,
τρέχει κι η νιότη και περνά μιαν αστραπή και σβήνει

Επίσκεψη Ανδρέα Ξανθού και Γιάννη Σταθάκη στα Ανώγεια

Επίσκεψη στα Ανώγεια πραγματοποίησε την Παρασκευή 20/6/2014 ο βουλευτής Ρεθύμνου του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός συνοδευόμενος από τον υποψήφιο Αντιπεριφερειάρχη και εκλεγμένο περιφερειακό σύμβουλο της «Ριζοσπαστικής Συνεργασίας Κρήτης» κ. Γιάννη Σταθάκη. Στις συναντήσεις που έγιναν στο Κέντρο Υγείας, στις Κοινωνικές Δομές και στο Δήμο Ανωγείων συμμετείχε και ο νέος Δήμαρχος Ανωγείων Μανόλης Καλλέργης               πηγή:cretalive.gr συνεχεία άρθρου εδώ 

Όμορφα Τοπία (Ανώγεια)

Συνεργείο με πέντε Κινέζους εκπροσώπους καναλιού Στην Κρητη

Η ομάδα του συνεργείου, με τους πέντε Κινέζους εκπροσώπους του καναλιού και τον Έλληνα σκηνοθέτη Αυρήλιο Καρακώστα, έμεινε στην Κρήτη από 31 Μαΐου ως στις 8 Ιουνίου Ένα πρωτότυπο και υψηλής αισθητικής  ντοκυμαντέρ, που αναδεικνύει τις ομορφιές της Κρήτης, γυρίστηκε πρόσφατα  με τον τίτλο “CRETE: A PARADISE LAND”, προκειμένου να προσελκύσει το ενδιαφέρον των Κινέζων τουριστών και να προβάλλει το νησί  στην Κίνα, μια χώρα με τεράστια ανάπτυξη και πολύ ισχυρή οικονομία.

  πηγή:cretalive.gr   Πηγή:cretalive.gr Συνεχεία Άρθρου Πατήστε Εδώ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ ΠΕΡΑΧΩΡΙ ΓΑΜΟΣ 28 7 13 samolism007

Βουβό ανωγειανό πηδηχτό στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Δίας, ξενάγηση στη Ζώμινθο και υπαίθρια διαβίωση στην Αγία Μαρίνα περιλαμβάνει το τριήμερο κατασκηνωτικό σεμινάριο από το ΚΠΕ

πηγή:www.anogi.gr Πατήστε εδώ για περισσότερα 

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΑΔΟΣ ΣΥΡΤΑ ΑΝ ΕΧΕΙ Ο ΑΔΗΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ samolism007

Με το δοξάρι

 

Βασίλης Σκουλας 

Ανώγεια 1988

Βασίλης Σκουλας Γάμος στα Ανώγεια λαγκος (1) 1988 samolism007                                         

Ξεπεράσαμε Της 3000 Χιλιάδες Εμφανίσεις Σελίδας Στο blog Σε Λίγες Μονό Ήμερες Σας Ευχαριστώ Όλους

Τα Ανώγεια ανεβαίνουν Εξάρχεια

Τα Ανώγεια ανεβαίνουν Εξάρχεια
Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΥΑΚΙΝΘΟΥ για 2 μοναδικές εμφανίσεις 20 και 21 Ιουνίου Οι Βασίλης Δραμουντάνης, Δημήτρης Μπέρκης και Γιάννης και Γιώργος Σπαχής είναι Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΥΑΚΙΝΘΟΥ
Με το μεράκι και την αγάπη τους για τη μουσική και το στίχο της καταγωγής τους
ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ ΕΞΑΡΧΕΙΑ, Στουρνάρη 6, κρητικό παραδοσιακό καφενείο

Ανώγεια Περαχωρι Δεκαετία του 80

Αγαπημένος Γιωργής Καρατζης

Κάποτε Στο Μεϊντάνι

Σταυρακογιάννης, ένας ήρωας της εθνικής αντίστασης που «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή

Πατήστε Εδώ για περισσότερα Πηγή : Ανωγη.gr

Ενας υπεροχος Στελιος Βασιλακης

Μήτσος Σταυρακάκης: Ενας αντάρτης της ζωής και της ποίησης

Μήτσος Σταυρακάκης: πηγη : www.patris.gr Ημερομηνία δημοσίευσης:28/7/2008

Μήτσος Σταυρακάκης

Μήτσος Σταυρακάκης: Ενας αντάρτης της ζωής και της ποίησης

Του Νίκου Πετράκη*

Ο Μήτσος Σταυρακάκης είναι ένας διακεκριμένος αγωνιστής, λογοτέχνης και μουσικός της Κρήτης, ένας άνθρωπος και καλλιτέχνης ασυνήθιστος, ανήσυχος, γωνιώδης, -και αγωνιώδης- με χαρακτηριστικές και έντονες ιδιοτυπίες, που τον κάνουν να ξεχωρίζει.
Το λογοτεχνικό του έργο και την προσωπικότητα του θα προσπαθήσω να προσεγγίσω με τη μικρή αυτή εισήγηση.
Ο Μ.Σ ανήκει σ΄ ένα πλατύ ποτάμι.
Εκείνο της μακραίωνης ποιητικής παράδοσης της Κρήτης που ξεκινάει από τα ύστερα Βυζαντινά χρόνια με τα ακριτικά ποιήματα, κορυφώνεται με τη λογοτεχνία της ακμής της Κρητικής Αναγέννησης, με κορυφαίο εκπρόσωπο τον Βιτσέτζο Κορνάρο, περνάει από το ριζίτικο τραγούδι και φτάνει στις μέρες μας με το Κωστή Φραγκούλη και άλλους άξιους δημιουργούς.
Ο Μ.Σ κατέχει μια υψηλή, μια κορυφαία θέση στον χώρο αυτό, είναι ένας χρυσός κρίκος στην μεγάλη αλυσίδα της νεότερης ποιητικής παράδοσης της Κρήτης.
Ας δούμε, λοιπόν, λίγα βασικά πράγματα από τη ζωή και το έργο του.
Ο Μ.Σ γεννήθηκε στα Αρμανώγεια Μονοφατσίου το 1947 από γονείς Ανωγειανούς.
Έζησε, έτσι, τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σε μια εποχή δύσκολη αλλά και μέσα σ΄ ένα κόσμο συναρπαστικό.
Στην αγκαλιά μιας μεγάλης παραδοσιακής οικογένειας της Κρήτης, στο περιβάλλον μιας ακμαίας αγροτοκτηνοτροφικής κοινωνίας, στη φύση ενός μυθικού, ενός μαγικού, βουνού, του Ψηλορείτη, στην καρδιά ενός μεγάλου και πλούσιου λαϊκού πολιτισμού. Και βέβαια μέσα σ’ αποκαΐδια των Ανωγείων και τις πληγές του πολέμου και μέσα στις διηγήσεις των παθημάτων και των αγώνων του κρητικού λαού για την ελευθερία.
Έζησα, λέει ο ίδιος, υπογραμμίζοντας την πολιτιστική διάσταση των πραγμάτων « σ΄ ένα περιβάλλον όπου οι μερακλήδες, οι καλοί τραγουδιστές και οι καλοί μαντιναδολόγοι ήταν κοινωνικά πρότυπα για τους νέους της εποχής».
Ποια είναι, άραγε, σήμερα τα πρότυπα αυτά;
Αυτοί, ανάμεσα στους οποίους και πολλοί στενοί συγγενείς του, τον έκαμαν να στρέψει το ενδιαφέρον του στη μουσική και την ποίηση της Κρήτης.
Από τα 20 ως το 22 του (1967-1969) ο Μ.Σ ζει μια σκληρή δοκιμασία. Τα «δυο αδικοχαμένα χρόνια του στρατού σε συνθήκες δικτατορίας και τρομοκρατίας» όπως ο ίδιος λέει.
Αλλά η κορυφαία εμπειρία της ζωής του έμελλε να είναι άλλη: Τα 2,5 χρόνια του εγκλεισμού του στη φυλακή μετά από καταδίκη του από το στρατοδικείο Χανίων για την αντιδικτατορική του δράση.
Με πρόταση ενός άλλου σπουδαίου αγωνιστή και ποιητή του Γιώργη Καράτζη και μαζί με τον Ναπολέοντα Καράτζη και τον Νικηφόρο Σταυρακάκη -καλλιτέχνες όλοι τους, τι σύμπτωση!- ίδρυσαν την αντιστασιακή ομάδα Δημοκρατική οργάνωση Πατριωτικής Αντίστασης (ΔΟΠΑ) και άρχισαν να γκρεμίζουν τα σύμβολα της διδακτορίας, να σβήνουν τις προπαγανδιστικές της επιγραφές και να γράφουν στους τοίχους συνθήματα κατά της χούντας και υπέρ της Δημοκρατίας. Είχαν και άλλα πιο τολμηρά σχέδια αλλά η σύλληψη και η φυλάκιση τους τα ματαίωσε.
Ήταν η πιο ακριβή και πολύτιμη εμπειρία της ζωής του λέει ο ίδιος. Ήταν, 2,5 χρόνια δημιουργικής απομόνωσης, πνευματικής αναζήτησης και ιδεολογικού προβληματισμού. Και μια ευκαιρία γνωριμίας με αξιόλογους αγωνιστές και ανθρώπους.
Ακολούθησε η περιπλάνηση στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και η γνωριμία με τη γυναίκα της ζωής του την Ελένη που μαζί έκαναν δυο «εξαιρετικά κοπέλια» το Μίνω και τη Δάφνη. Αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος αυτής της περιπέτειας, λέει ο ίδιος.
Ακολούθησαν η επιλογή της Αργυροχοίας ως επαγγέλματος και η σταδιακή προσαρμογή στη σκληρή πραγματικότητα της καθημερινής ζωής.
Η εκλογή και η θητεία του ως δημοτικού συμβούλου για μια 4ετία στο Δήμο Νίκος Καζαντζάκης και η συμμετοχή του στο αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα -ίδρυσε μαζί με άλλους τον αγροτικό σύλλογο “Μαρίνος Αντύπας” - συμπληρώνουν την ανάμιξη του Μ.Σ στα κοινά. Ευτυχής συγκυρία, όπως λέει ο ίδιος, ήταν η γνωριμία του με τον Ross Daly και τη μουσική παρέα της εποχή εκείνης. «Ο R.D, λέει ο Μ.Σ, με βοήθησε να δω την υπόθεση της μουσικής πιο σοβαρά και πιο ουσιαστικά, Διεύρυνε τους ορίζοντες μου και μ΄ έκανε να καταλάβω πως πέρα από τη μουσική των βιωμάτων μου υπάρχουν κι άλλες μουσικές συγγενικές, εξ ίσου καλές, καμιά φορά και καλύτερες, που σ΄ αγγίζουν στην ψυχή και σε κάνουν ευτυχισμένο».
Τα παραπάνω βιώματα σφράγισαν την ζωή και την προσωπικότητα του Μ.Σ και αποτελούν βασικό υπόβαθρο και μεγάλες πηγές έμπνευσης για την ποιήση του. Όχι όμως μόνον αυτά. Την ποίηση του Μ.Σ αρδεύουν επίσης πλουσιοπάροχα η μεγάλη του ευαισθησία, η πλούσια και ρωμαλέα φαντασία του και βέβαια, οι ιδέες και τα οράματα του, η ανθρώπινη και η κοινωνική του συνείδηση.
-Άνοιξε τσι φτερούγες σου περιστερόπουλο μου
Και στόλισε με λιόφουντες τσι γειτονιές του κόσμου.
Είναι η πρώτη μαντινάδα από το πρώτο του βιβλίο
Περιστέρι το σύμβολο της αγνότητας
Ελιά το σύμβολο της ειρήνης
Ενός οικουμενικού, ενός πανανθρώπινου ιδεώδους
Αγνότητα και ειρήνη:
Πόση ανάγκη δεν έχει ο τόπος και ο κόσμος και σήμερα από αυτά!
-Άκου λοιπόν προσεκτικά
Το τραγούδι της σιωπής μου
Κι αποστήθισε σωστά τη μελωδία του…….
Είναι το τελευταίο ποίημα από το τελευταίο βιβλίο του
Ένα ποίημα, μελαγχολικό, αμφίσημο, ειρωνικό, ίσως και αυτοσαρκαστικό που ασφαλώς παραπέμπει στη γνωστή ρήση:
«Τι ζητούν οι ποιητές σ΄ ένα μικρόψυχο καιρό;»
Ανάμεσα στη μαντινάδα αυτή και το ποίημα ο Μ.Σ στα 3 βιβλία του μιλάει με τρόπο περίτεχνο για πολλά και μεγάλα.
Μιλάει για τη ζωή και τον κόσμο
για την ελευθερία και τη συμβατικότητα
για τη νιότη και τη φθορά, το χρόνο που μας φθείρει,
για το χωρισμό και την απουσία
για την αγάπη και την ομορφιά,
-την ομορφιά της φύσης και της ζωής,
για την ομορφιά του Ψηλορείτη της Κρήτης και του κόσμου,
για «τω γυναικώ την ομορφιά, και των αντρώς τη πράξη»,
όπως θα έλεγε ο Κωστής Φραγκούλης,-
μιλάει για τη κοινωνία και τα δεσμά της
-ο Μ.Σ είναι ποιητής της αμφισβήτησης, ποιητής της διαμαρτυρίας-
μιλάει για τα όνειρα και τα οράματα του
και για τη μεγάλη αντιθετική συζυγία
που εμπνέει όλους τους αληθινούς ποιητές
για τον έρωτα και το θάνατο!
Έχει γράψει πολλές από τις καλύτερες ερωτικές μαντινάδες, καθώς
και πολύ συγκινητικά και φιλοσοφημένα ποιήματα για το θάνατο και τον ανθρώπινο πόνο.
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω
αλλά και από ολόκληρο το έργο του
η ποίηση του Μ.Σ είναι σπάνιας ποιότητας
Ο ποιητής διαθέτει πλούσιο ταλέντο
δυνατή φαντασία
μεγάλη παρατηρητικότητα, ευρηματικότητα και διεισδυτικότητα
βαθιά αίσθηση του μέτρου και της αρμονίας
μεγάλη αισθαντικότητα και χιουμοριστικό πνεύμα
και η ποίηση του είναι γεμάτη από ωραίες και πρωτότυπες εικόνες, παρομοιώσεις και μεταφορές, βαθύ λυρισμό, και υψηλή αισθητική.
Η ποιότητα αυτή έχει ιδιαίτερη αξία στην εποχή μας, μια εποχή κακοποίησης, εμπορευματοποίησης και ευτελισμού ακόμη και της Κρητική ποίησης και μουσικής, της πολύτιμης αυτής πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού μας.
Σε ό,τι αφορά τις επιρροές, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Γιώργης Κλάδος πρώην δήμαρχος Ανωγείων, στον πρόλογο του πρώτου βιβλίου του ποιητή, ο Μ.Σ είναι «γνώστης της λαϊκής έκφρασης και αντλεί από τη μεγάλη παράδοση της Κρητικής μαντινάδας και του Ερωτόκριτου και νομίζεις πως οι μαντινάδες του έρχονται από πολύ μακριά, πως τις έχει σμιλέψει ο χρόνος». Εύκολα επίσης μπορεί κανείς να ανιχνεύσει στα ποιήματα του επιρροές του Κωστή Φραγκούλη αλλά και άλλων ποιητών όπως του Ελύτη, του Καρυωτάκη, της Κικής Δημουλά κ.α.
Αλλά ας δούμε μερικά παραδείγματα:

ΤΟΥ ΚΕΛΙΟΥ

Μες του κελιού τη μοναξιά θέτω μα δεν κοιμούμαι
Του φεγγαριού το ξένοιαστο σεριάνι συλλογούμαι

Αυτός που μένει αδιάφορος στση λευτεριάς τα πάθη
Μοιάζει βουγιού που του `χουνε το πανοζεύλι μάθει

Σα ιδώ πουλί μες στο κλουβί, ότι πουλί κι αν έναι
Δεν ξέρω τι παθαίνουνε τα μάθια μου και κλαίνε.

Ας μην ξεχνούμε ότι και ο Αλέκος Παναγούλης όπως και πολλοί άλλοι κρατούμενοι της χούντας έγραφαν ποιήματα στη φυλακή, ενώ όλοι ασχολιόντουσαν με τη τέχνη. Οι μαντινάδες του Μ.Σ έβγαιναν με διάφορους τρόπους από τις φυλακές, μελοποιούνταν και τραγουδιόταν. Είναι, νομίζω, ένα από τα ωραιότερα πράγματα που είχαν γίνει τα χρόνια εκείνα στην Κρήτη.

Την ύστερή μου αναπνιά, στα ξεψυχίσματά μου,
Θε μου, και να την έπαιρνα στσ` αγκάλες σου, κερά μου.

Μπορούμε να παραβάλομε την μαντινάδα αυτή με τη γνωστή λαϊκή.

Αν αποθάνω κι ακουστεί φτερούγισμα κοντά σου
Είν΄ η ψυχή μου που ποθεί να μπεί στην αγκαλιά σου.

Ευλογημένο το αυτί
που ακούει το κακάρισμα
της Νιδιώτικης πέρδικας
και το κλάμα του Δία.
Πληγή και γιατρικό
το πήγαιν’– έλα του Φεγγαριού
και του Ήλιου το γέρμα…

Ένα απόσπασμα που θυμίζει Ελύτη, ατόφιο Ελύτη.

Με το να σμίγουμε συχνά στ’ ονείρου την πεζούλα
δε μου `φηκε στεγνή κλωστή τσ’ αγάπης η δροσούλα.

Το ωραίο χιούμορ του Μήτσου.
Αλλά και άλλες δύο:

Ο έρωντας με πονηριά άνοιξε την καρδιά μου
και μπήκε μια μελαχροινή, χωρίς την άδειά μου…

Αν μ’ αρνηθείς δεν πρόκειται τσι φλέβες μου να κόψω
απλώς, θ’ ανοίξω την καρδιά και θα πορίσεις όξω…

Θαυμάσιες, ερωτικές τώρα:

Ήλιε μου, κοσμογυρευτή, στάσου, καμάρωσέ τη
κι όσο μπορείς πιο τρυφερά, αχτινοχάιδεψέ τη.

Φεγγάρι, ξόμπλι τ’ ουρανού κι άστρη μου φιλντισένια,
Έχετε `σεις από ψηλά τσ’ αγάπης μου την έγνοια.

Και φιλοσοφημένες:

Ανάθεμά σε για καρδιά, όλο αφορμές γυρεύγεις,
πάντα ζυγώνεις τ’ άπιαστο κι άμα το φτάξεις, φεύγεις.

Δεν κάνω μπλιό μου όνειρα και σχέδια μεγάλα,
γιατί θα μείνουνε κι αυτά όνειρα σαν και τ’ άλλα,

Και για το χρόνο, τη φθορά για την οποία μιλάει συχνά:

Διαγούμισες τη νιότη μου, τσι φίλους μου `χεις πάρει
χρόνε πατέρα τση φθοράς, ληστή και μακελάρη.

Για τον ανθρώπινο πόνο από το συγκλονιστικό ποίημα

ΒΑΣΙΛΟΝΙΚΟΣ

Στη θύελλα της φεύγας σου χτυπιέται η μαύρη – Μάνα
σαν ραγισμένη απ’ τον καιρό μοναστηριού καμπάνα.

Και δύο στίχοι από τη βιοσοφία του:

Πάντρεψε δάκρυ και χαρά με μαστοριά
σκέψη και πράξη να βρεθούνε σ` αρμονία.

Ας δούμε τώρα ένα διάλογο με τον Κορνάρο. Λέει ο Κορνάρος:
Στη γέμωση του φεγγαριού άλλο δεντρό δεν πιάνει
μόνο τα΄ αγάπης το δεντρό που πάντα ρίζες κάνει….
Και απαντά ο Σταυρακάκης
Στου φεγγαριού τη λίγωση, έφυγε το πουλί μου
κι ένα-ν απέραντο κενό γέμισε τη ζωή μου.

Ο Μ.Σ κάνει συχνά τέτοιους διαλόγους με τον Κορνάρο, με τον Φραγκούλη και πιο πολύ με τη λαϊκή ποίηση.
Λίγοι στίχοι από το ποίημα, Ελένη, που είναι αφιερωμένο στη γυναίκα του.

ΕΛΕΝΗ

Για τις περιπλανήσεις μου, του νου μου τις αφούσες,
της φαντασίας τ’ άπιαστα, την τρέλλα της ματιάς,
δεν ήσουν πάντα σύμφωνη, μα τα κατανοούσες,
αρχοντικό μου όνειρο κι οδύνη της καρδιάς.

Ας προσέξομε το ημιστίχιο:…”μα τα κατανοούσες”.
Χωρίς κατανόηση, αμφίδρομη, ασφαλώς, μάλλον δεν μπορεί να υπάρξει συμβίωση….
Όλες οι συλλογές του Μ.Σ περιλαμβάνουν μαντινάδες και ποιήματα (ρίμες, ριζίτικα, δημοτικά κ.α.) όχι όμως ποιήματα με ελεύθερο στίχο…
Ελεύθερη είναι η γλώσσα του Μ.Σ.
Ακόμη και στην ίδια μαντινάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει την Κρητική διάλεκτο, -πολλές φορές μάλιστα το τοπικό ιδίωμα του Ψηλορείτη-την κοινή Νεοελληνική, -και μερικές φορές- λόγιες λέξεις ή εκφράσεις. Πάντοτε, ωστόσο, ο Μ.Σ. χρησιμοποιεί τη γλώσσα με γνώση, ακρίβεια και σεβασμό, ενώ τα γλωσσάρια της Κρητικής διαλέκτου που παραθέτει στο τέλος όλων των βιβλίων του είναι ιδιαίτερα προσεγμένα και αξιόπιστα και αποθησαυρίζουν σπάνιες λέξεις..
Η χρήση αυτή της γλώσσας συνιστά ήδη μια ιδιοτυπία του Μ.Σ. μια ανυπακοή , μια απειθαρχία στα καθιερωμένα. Παρόμοια συμβαίνουν και με τη θεματολογία, το περιεχόμενο των ποιημάτων του.
Ποιήματα του π.χ. με τη φόρμα του ριζίτικου έχουν περιεχόμενο ερωτικό και όχι επικό ή δραματικό, όπως συνήθως συμβαίνει. Είναι μια άλλη υπέρβαση, μια άλλη απειθαρχία μια άλλη ιδιοτυπία του Μ.Σ.
Αλλά και άλλου είδους ανυπακοή, ανυπακοή στον συρμό, συναντούμε στη ποίηση του Μ.Σ. και μάλιστα σε όλη της την έκταση.
Όλα τα ποιήματα του είναι κατανοητά, έχουν νοήματα προσιτά, καθαρά, διαυγή, σε αντίθεση με την «μοντέρνα» ποίηση, που είναι σκοτεινή», «κρυπτική», σιβυλλική, νεφελώδης, ακατανόητη!
Μήπως οι κριτικοί της λογοτεχνίας του πάλαι ποτέ κλεινού Άστεως που διαπιστώνουν την κρίση αυτή και μιλούν για την ανάγκη αναπροσανατολισμού και επαναμάγευσης της ποίησης πρέπει να ρίξουν μια ματιά και στην Ελληνική Περιφέρεια για να δουν ότι εκεί υπάρχουν ακόμη μεγάλες νησίδες όπου θάλλει η πραγματική ποιήση, η πραγματική μουσική και η γνήσια τέχνη;
Αλλά και ως προς την κατάταξη του ο Μ.Σ. συνιστά ιδιοτυπία. Δεν είναι ούτε λαϊκός ούτε μοντέρνος ποιητής! Είναι απλά ποιητής και μάλιστα σπουδαίος, είναι ο εαυτός του, είναι ένα ιδιόμελο τροπάριο μιας μεγάλης γιορτής..
Αλλά η μεγαλύτερη ιδιοτυπία, το βαθύτερο χαρακτηριστικό του Μ.Σ. είναι άλλο.
Η ποίηση του χωρίς να είναι στρατευμένη αλλά με ένα τρόπο ελεύθερο, πηγαίο, βαθύ, εξεγείρεται, αντιστέκεται, καταγγέλλει, διαμαρτύρεται μάχεται, πολεμά το κακό, το άδικο, το ανελεύθερο, το άσχημο, το υποκριτικό κάθε είδους τυραννία και σύμβαση, πολιτική, κοινωνική ηθική, ανθρώπινη. Η ποίηση του στους δύσκολους αυτούς καιρούς κάνει ανταρσία, κάνει πόλεμο, κάνει αντίσταση. Και, -ας το μνημονεύσομε, -ένας σοφός ιστορικός ο Νίκος Σβορώνας έλεγε ότι η διαχρονική ιδιότητα η βαθύτερη ουσία του ελληνισμού είναι η αντίσταση. Ο ελληνισμός από παλιά αντιστέκεται και τότε είναι οι μεγάλες του ώρες. Δυστυχώς, ίσως, μόνο τότε …..

Ας δούμε, λοιπόν, μερικά παραδείγματα:

Μέσα σου θέλω να κρυφτώ, ψυχή να μη με βλέπει,
αλάργο `που τσι λογικές και του ντουνιά τα πρέπει.

Από το ποίημα:
ΒΑΣΙΛΟΝΙΚΟΣ

Είχες το σείσμα ζαρκαδιού μπόι κυπαρισσένιο,
αντάρτικη περπατησιά χαμόγελο θλιμένο.

Από άλλα ποιήματα:

Φίδια με χίλιες κεφαλές και πύρινα γλωσσίδια
οι μέρες που διαβαίνουνε χωρίς να μυριστείς
δημιουργίας τον ανθό και δεν καταλυθείς
σε μάχες αμφισβήτησης και ερωτικά παιχνίδια.

…στα βάθη μέσα να θαφτούν του Μέγα Ωκεανού
των βιαστών – του έρωτα και τσ’ ομορφιάς – τ’ ασκέρια.

Μαντινάδες:

Με των πολλώ τη λογική δεν συφωνώ καθόλου
βγαίνω απ` τη στράτα του Θεού και μπαίνω στου διαόλου.

Θα φύγω, θα ξενητευτώ, θ’ αφήσω αυτά τα μέρη,
να βρω την άκρη του ντουνιά να την-ε κάμω ταίρι.

Από ποιήματα:

Την Κίρκη την αγνόησα, τα κάλλη των σειρήνων,
όχι πως δε με θέλγουνε τα πάθη των θνητών,
αλλά γιατί με συγκινεί πάντα η στάση εκείνων,
που προκαλεί συνειδητά την μήνι των Θεών.

Τ’ άσκημο, όμορφο φαντάζει,
κυριαρχεί το ευτελές,
τη ζήση μας εξουσιάζει,
το ψέμμα και ο χαβαλές.

Άλλαξε της ζωής ο μύθος,
δεν είν’ ως ήτονε παλιά,
γίναν φιλότιμο και ήθος,
αποδημητικά πουλιά.

Πόσο, δυστυχώς, ακριβής εικονογράφηση της εποχή μας…..
Μια βαθιά «καταστατική» αρχή:

Ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει με τη βία,
μόνο με άδολη αγάπη και παιδεία,
η ύπαρξή μας αποκτά ουσία,
και καταργείται κάθε εξουσία.

Και μια οργισμένη, απελπισμένη, αντάρτικη κίνηση -καταγγελία

Πάνω `ς τα όρη θ’ ανεβώ,
αλύπητα να χτυπηθώ με τους ανέμους,
να κουβεντιάσω με τσ’ αητούς,
πίσω ν’ αφήσω τους θνητούς, τους βολεμένους.

Από το ποίημα Ο ΜΙΧΑΛΟΣ

Είχες περίσσια υπομονή, πλατειά καρδιά στα στήθια,
ο λόγος σου ήταν μεστός και ανατρεπτικός,
πάντα πιστός τσ’ ιδέες σου και την δική σου αλήθεια,
και σε στιγμές απρόβλεπτες, βαθειά ερωτικός.

Ανατρεπτικός, ερωτικός, δυο λέξεις κλειδιά.
Οι στίχοι αυτοί αναφέρονται στον Μίχαλο Σταυρακάκη έναν μεγάλο, έναν υπέροχο αγωνιστή, ποιητή και λόγιο του Ψηλορείτη. Εικονογραφούν, όμως τέλεια και τον ίδιο το Μήτσο Σταυρακάκη, που αποτελεί ζωντανή συνέχεια, πραγματική μετεμψύχωση του μυθικού Μίχαλου.
Αν λάβομε υπόψη ότι η ποίηση και η ζωή, ο λόγος και η πράξη του Μ.Σ. -όπως άλλωστε προκύπτει και από την βιογραφία και την κοινωνική του παρουσία -βρίσκονται σε πλήρη αρμονία δεν νομίζω ότι χρειάζεται τίποτα άλλο για να δικαιολογήσομε τον τίτλο της ομιλίας αυτής:
Μήτσος Σταυρακάκης
Ένας αντάρτης της ζωής και της ποίησης
Πριν τελειώσω ως παλιός εργάτης της αυτοδιοίκησης και φίλος των γραμμάτων, θα ήθελα να συγχαρώ θερμά τον Δήμο Ν. Καζαντζάκης τον φιλόμουσο, άξιο δήμαρχο Ρούσο Κυπριωτάκη για τη διοργάνωση της εκδήλωσης αυτής και τον Μ. Σ. για τη ζωή και το έργο του για το ήθος και την προσφορά του.
Στους δύσκολους αυτούς καιρούς της φθοράς και της μοίρας, στους καιρούς της βαθιάς κρίσης που βιώνομε και που απειλεί τα θεμέλια της κοινωνίας και της πολιτείας μας, στους καιρούς της αλλοτρίωσης της εμπορευματοποίησης και του ευτελισμού των πάντων, στους καιρούς της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης, της νέας υποδούλωσης δηλαδή, ο Μ.Σ η ωραία και ανυπότακτη αυτή μορφή που σαν τις μαντινάδες του, μοιάζει να έρχεται από πολύ μακριά, ο Μ.Σ με το λόγο και την πράξη του παραμένει όρθιος στα μετερίζια της Κρήτης, της Κρήτης των αγώνων του πολιτισμού και του ήθους και χορεύει, χορεύει και τραγουδά αλλοπαρμένος, σαν αρχαίος Κουρήτης, χορεύει στα ξέφωτα της χαράς, της ομορφιάς και του έρωτα, του έρωτα και του ονείρου των ανθρώπων, όπου γής.
Μάχεται για ν΄ ανθίσει ένα μικρό λουλούδι πάνω στο λίπασμα της σάρκας και του νου μας, όπως λέει ο Νίκος Καζατζάκης ότι είναι το χρέος μας.
Είναι μια όρθια συνείδηση, ένα φωτεινό σημείο στον ορίζοντα,
ένας βράχος ασάλευτος καταμεσής της Κρήτης.
Γιατί ξέρει πως «Κάποιοι πρέπει να κρατήσουν
σαν σημεία αναφοράς
σαν ριζιμιά χαράκια
για να αναγνωριστεί το τοπίο
μετά τον κατακλυσμό.»
Και ας κλείσομε με ένα έμμετρο χαιρετισμό.

Ώρα καλή σου, ποιητή, αητέ του Ψηλορείτη.
Να ζήσεις να σε χαίρεται ο κόσμος κι όλη η Κρήτη.
Άξιος!

*Ο Νίκος Πετράκης είναι πρώην δήμαρχος Σητείας. Το κείμενο είναι βασισμένο στην ομιλία που έκαμε στις 16-07-2008 στο Χουδέτσι στην εκδήλωση για την ποίηση και τη μουσική του Μήτσου Σταυρακάκη που οργάνωσε ο Δήμος Νίκος Καζατζάκης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ : ΝΕΡΙΤ

  Σας γνωστοποιούμε ότι, σύμφωνα με ενημερωτικό σημείωμα που μας κοινοποιήθηκε σήμερα Παρασκευή απόγευμα από τη ΝΕΡΙΤ, το επεισόδιο της Κυριακής 15 Ιουνίου - Αφιέρωμα στον Νίκο Ξυλούρη, αναβάλλεται.
Στη θέση του θα μεταδοθούν εκπομπές αφιερωμένες στον Μάνο Χατζιδάκι λόγω της επετείου του θανάτου του.
Όταν υπάρχουν νεώτερα, θα σας ενημερώσουμε για τη νέα ημέρα μετάδοσης του επεισοδίου.       Πηγη : www.facebook.com/AlatiTisGis

Συνέντευξη : Ψαραντώνης («Η μουσική, παιδί μου, είναι χιλιόμετρα.. 07.12.07

πηγη : www.theschooligans.gr

Antonis Xylouris (Psarantonis)    07.12.07  («Η μουσική, παιδί μου, είναι χιλιόμετρα...»)

         
  H συνέντευξη έγινε σε μια ταβέρνα στο Ηράκλειο. Μιλούσαμε για δύο ώρες. Στην αρχή ήταν μαζεμένος, μετά ανοίχτηκε -πίναμε και ρακή. Ένας φίλος που τον θαυμάζει μας είχε συμβουλέψει: "Πηγαίντε την κουβέντα στα αρχέτυπα: ζωή, έρωτας, θάνατος. Ο Ψαραντώνης είναι πρωτόγονος, είναι αθώος".

Γιατί σε λένε Ψαραντώνη;
Παρατσούκλι είναι. Στ' Ανώγεια έχουμε όλοι παρατσούκλια. Εμένα λέγαν τον παππού μου έτσι. Ήταν σε μια παρέα με 5-6 άτομα που πηγαίνανε και κλέβανε τους Τούρκους. Αυτός ήταν ο πιο γρήγορος. Κι άμα συναντούσαν Τούρκους, έφευγε λέει σαν βολίδα και τους έπιανε όλους, από τον πρώτο ως τον τελευταίο, «σαν τα ψάρια». Έτσι του βγήκε το Ψαρότουρκος κι από κει το Ψαραντώνης. Μετά κόλλησε σ' όλη την οικογένεια: ο Ψαρονίκος, ο Ψαρογιώργης...
Πόσο χρονών είσαι;
100 να βάλεις ότι είμαι! (γέλια)
Σχολείο πήγες;
Ναι, στο δημοτικό. Έμαθα να διαβάζω και να λογαριάζω.
Μουσική πότε άρχισες να παίζεις;
Από μικρός. Στα 10 μου έπαιζα τη λύρα και στα 12-13 έβγαζα δική μου μουσική.
Τόσο μικρός; Πώς γίνεται;
Μόνο του έρχεται. Εκεί που περπατάς σου 'ρχεται στο κεφάλι και πιάνεις τ' όργανο.
Σου βγαίνει αμέσως ή σιγά-σιγά;
Σιγά-σιγά το φτιάχνεις καλύτερα... Άκου, εγώ δεν παίζω ένα κομμάτι το ίδιο ποτέ. Αμέσως μετά να το ξαναπαίξω δε θα' ναι το ίδιο. Αλλιώς το στολίζεις τη μια, αλλιώς την άλλη. Το κεντάς, το προχωράς, το πας μακριά. Η μουσική, παιδί μου, είναι χιλιόμετρα. Μην ακούς αυτούς που βάζουν κουκκίδες στο χαρτί ή τους άλλους που τις διαβάζουν.
Δεν είναι μουσική αυτή;
Όχι, δεν είναι! Δε γράφεται το συναίσθημα του καλλιτέχνη στο χαρτί. Ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται. Η μουσική είναι χαρακτήρας. Μπορούν όλα τα χαρτιά και όλες οι κουκκίδες να μου κάνουν έναν Νίκο; (σ.σ. εννοεί τον αδερφό του, τον Νίκο Ξυλούρη). Ας πάρουν τραγούδια του Νίκου να τα μάθουν οι άλλοι και να τα πούνε.... Από κει που είναι αντρίκια, θα τα κάνουν... πούστικα! (γέλια)
Εσύ νότες ξέρεις;
Ναι, ξέρω. Και λοιπόν; Δεν τις χρειάζομαι. Οι νότες είναι αυτό που λέει ο Καραγκιόζης: «Ντο ρε μι φασολάδα!» (σκάει στα γέλια)... Πιτσιρικάκι το 'δα αυτό και γέλασα πιο πολύ παρά ποτέ μου.
Για τους μουσικολόγους τι γνώμη έχεις;
Είναι κομπλεξικοί. Λόγια, θεωρίες και ξενομανία, το καλό δεν το θέλουνε.
Γιατί δεν το θέλουν;
Γιατί δεν μπορούν να το κουμαντάρουν. Το ζηλεύουν επειδή δεν μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι.
Πριν ανέβεις πάνω στη σκηνή για να παίξεις, κάνεις καμιά προετοιμασία;
Μόνο τα όργανα κουρδίζω. Μετά βγαίνουμε όλοι μαζί κι ό,τι πάρει ο ποταμός. Ποτέ δε λέω: «Κοπέλια, θα παίξουμε τώρα αυτό το κομμάτι». Βλέπουν εμένα τι αρχινάω και μπαίνουν κι αυτοί.
Έχετε κάνει πρόβες;
(γελάει) Όχι, τα ξέρουν.
Κάτσε ρε Ψαραντώνη! Πώς τα ξέρουν;
Ε, παίζουμε τόσο καιρό μαζί. Καμιά φορά παίζω κάτι καινούριο και δεν το ξέρουν καθόλου.
Την ώρα της συναυλίας;
Ναι. Το παίζω κι ακολουθάνε το ρυθμό.
Τον κόσμο από κάτω τον προσέχεις;
Ναι, τον προσέχω, γιατί παίζει κι αυτός μαζί μου. Ο τρόπος που ακούνε, που χειροκροτάνε αλλάζει και το δικό μου παίξιμο.
Σκέφτεσαι κάτι την ώρα που παίζεις;
Πώς δε σκέφτομαι!
Είδαμε ότι κλείνεις τα μάτια.
Ναι, έχω τα τοπία μου. Πάω σε τοπία που μ' αρέσουνε για να γίνει ωραία η μουσική. Πώς να σας το πω ρε παιδιά; Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε τίποτα, η φύση τα έχει όλα. Αυτή είναι ο Θεός. Αυτή σε γεννάει, σε τρώει, σε τιμωρεί. Αυτή μας δίνει και τη μουσική. Εγώ στέκομαι απέναντι απ' τον Ψηλορείτη με τις ώρες. Κι έχω βγάλει αυτό που λέει: «Στου Ψηλορείτη την κορφή/ το χιόνι δεν τελειώνει/ μέχρι να λιώσει το παλιό/ καινούριο το πλακώνει». Τον κοίταζα κι αυτός μου' λεγε τη μουσική.
Από πού τον κοίταζες;
Ήμουν απέναντι, στο Ιδαίο Άντρο, κοντά στο χωριό μου.
Και καθόσουν με τη λύρα σου κι έπαιζες;
Μα μπορείς τώρα να βλέπεις τον Ψηλορείτη και να παίξεις ένα σκυλάδικο; Αυτός μαλώνει! Αυτός θέλει ριζίτικα, θέλει τραγωδία, θέλει...
...πάθος!
Πάθος! Νάτο το κοπέλι!
Στον ύπνο σου, στ' όνειρό σου, ακούς ποτέ μουσική;
Ναι, αμέ. Μου' χει έρθει στ' όνειρό μου μελωδία και σηκώθηκα και την έφτιαξα. Και είναι και ωραίο κομμάτι, ο «Αιθέρας»...
Σε τρομάζει ποτέ η μουσική;
Βέβαια και με τρομάζει. Υπάρχουν φορές που ξυπνάω ιδρωμένος. Η μουσική είναι θεριό που δεν παλεύεται.
Πες μας δυο-τρία τραγούδια άλλων που σ' αρέσουν.
Του Νίκου του αδελφού μου μ' αρέσουν πολλά: η «Ανυφαντού», η «Αυγούστα», το «Παλικάρι στα Σφακιά»...
Αυτό ο Ξαρχάκος δεν το' χει γράψει;
Ναι. Ο Ξαρχάκος είναι ωραίος. Έχει δύναμη, φλόγα -το πράμα φαίνεται. Και του Χατζιδάκι μ' αρέσουνε πολλά, όλα σχεδόν.
Ο Θεοδωράκης; Σε άκουσα πριν τη συναυλία σου προχθές, όταν ανακοινώνανε ότι έχει άλλη μια αυναυλία για τα 80 του χρόνια, εσύ να λες «Σωθήκαμε!»,
Άσε με, μη με ανακατώνεις μ' αυτόν!
Στην τηλεόραση σ' έχουν καλέσει ποτέ ;
Με αποφεύγουνε. Ούτε κι εγώ θέλω να πηγαίνω. Πέρσι που έπαιξα στο «Αν» κλαμπ στα Εξάρχεια, μου λένε «Θες να πας στην τηλεόραση να διαφημιστεί το πρόγραμμα;». Λέω «Όχι, ας πούνε μόνο ότι παίζω εδώ».
Γιατί δεν πας;
Γιατί λένε σ' όλους μπράβο κι έχουν ξεφτιλίσει το μπράβο. Έρχεται ο ένας τον εγεμίζουνε μπράβο, έρχεται ο άλλος τον εγεμίζουνε μπράβο, γελούνε ψεύτικα, κουνιούνται ψεύτικα. Τι να πάω να κάνω;
Αυτοί γιατί λες ότι σ' αποφεύγουνε;
Γιατί είναι τα κυκλώματά τους τέτοια, δεν τα ξέρετε τώρα; Επήγα σ' ένα μαγαζί να παίξω και μου λένε «θα στείλει η ΕΡΤ συνεργείο». «Σιγά μη στείλει!» τους λέω. Και την παραμονή που ήταν να' ρθουν, λένε ότι δεν έρχονται. Δεν έχουν λέει συνεργείο! Και μ' έπιασε ταράχισμα και παίρνω εγώ τηλέφωνο τον υπεύθυνο στην ΕΡΤ και λέω: «Δεν είναι δική σας η τηλεόραση! Εμείς δηλαδή τι είμαστε; Για μας δεν έχετε συνεργείο και για τους ξενέρωτους έχετε;».

(Παρεμβαίνει ο Βασίλης, ο ταβερνιάρης, που τόση ώρα παρακολουθούσε σιωπηλός την κουβέντα, αλλά τώρα δεν κρατιέται. «Ακούστε, παιδιά! Ο Ψαραντώνης τσαντίζεται γιατί είναι 50 χρόνια στο επάγγελμα, έχει προσφέρει τόσα στον τόπο και το κράτος δεν κάνει τίποτα γι' αυτόν. Στο εξωτερικό πάει μόνος του. Τον καλούν απευθείας τα μεγαλύτερα ξένα φεστιβάλ. Η Ελλάδα δεν τον προτείνει ποτέ -μόνο τον Νταλάρα και τους άλλους ξέρουν να στέλνουν. Ακόμα και στην Κρήτη, δεν έχει γίνει ποτέ συναυλία του Ψαραντώνη πληρωμένη από τον Δήμο, με δωρεάν είσοδο για τον κόσμο. Στον Μαρκόπουλο δίνουν κάθε χρόνο τέσσερις συναυλίες στην Πλατεία Ελευθερίας. Όλες τσάμπα! Οι Αλβανοί μόνο να έρθουν, έχει γεμίσει η Πλατεία Ελευθερίας! Και παίρνει τα εκατομμύρια ο Μαρκόπουλος για να 'ρχεται να παίζει κάθε χρόνο τον «Ορφέα»... Είναι ίση μεταχείριση αυτή;»)

Ψαραντώνη, στο Ηρώδειο θα ήθελες να παίξεις;
Κάνω κάθε χρόνο αίτηση και δε μου το δίνουν.
Σοβαρά μιλάς;
Ναι, εδώ και 10 χρόνια. Ξέρουν ότι θα το γιομίσω, αλλά δεν μου το δίνουν.
Και τι δικαιολογία σου λένε;
Λένε «δεν μπορούμε φέτος, ελάτε του χρόνου». Ξέρεις όμως τι μαγειρεύουν κάποιοι φίλοι μου; Να κολλήσουν λέει αφίσες σ' όλη την Αθήνα και να λένε ότι την τάδε ημερομηνία θα παίξει ο Ψαραντώνης στο Ηρώδειο. Να μαζευτεί πολύς κόσμος κι εμείς να παίξουμε, όχι μέσα, αλλά έξω απ' το Ηρώδειο. Τέτοια πλάκα να τους κάνουμε! (γέλια)
Έχεις ακούσει τ' ανέκδοτα που λένε στην Κρήτη για σένα; (σ.σ. κυκλοφορούν πολλά ανέκδοτα που παρουσιάζουν τον Ψαραντώνη σαν έναν ήρωα λίγο ιδιόρρυθμο, με τη δική του λογική)
Ναι, μου τα λένε κι εμένα. Μου 'παν ένα τελευταίο με το κράνος. Ότι καβαλίκεψα ένα μηχανάκι -μηχανάκι εγώ δεν ξέρω- και είχα λέει το κράνος εδώ, σον αγκώνα, και μου λέει στο φανάρι ο τροχονόμος: «Το κράνος, Αντώνη, το φορούν στην κεφαλή, όχι στο χέρι». Και του λέω εγώ: «Ίντα λες μωρέ; Ξέρεις πόσες φορές έχω πέσει κι έχω σπάσει τον αγκώνα μου;» (γέλια)
Υπάρχει κάποιος ή κάτι για το οποίο θα έδινες τη ζωή σου;
Για την πατρίδα. Χαλάλι!
Θα 'παιζες ποτέ μ' έναν Τούρκο στη σκηνή;
Φυσικά. Κι έχω παίξει! Και με Τούρκο και με Ινδό και με μαύρους και με κίτρινους.
Στο Θεό πιστεύεις;
Πιστεύω, αλλά στο είπα: εγώ Θεό λέω τη Φύση. Αυτή έχει τη δύναμη, αυτή δίνει τον παλμό στα πράγματα. Όλα έχουν τον παλμό τους. Η καρδιά, ο αέρας, το κύμα, το χορτάρι... Ακόμα και η πέτρα έχει τον παλμό της: την ακινησία, τη σιωπή. Και καμιά φορά βγαίνει ζωή πάνω στην πέτρα. Δεν βλέπεις στους γκρεμούς, στο βράχο πάνω, που βγαίνουν δέντρα μικρά-μικρά; Κι ο έρωτας πού βγαίνει; Στους γκρεμούς δε βγαίνει;
Ο έρωτας;!
Ο έρωτας, το φυτό, το δίκταμο. Έτσι το λέμε εμείς στ' Ανώγεια.
Έχει σχέση με την αγάπη;
Ε, βέβαια. Η ιστορία λέει ότι ο έρωτας εφύτρωσε όταν έσταξε πάνω στο βράχο το δάκρυ του Δία για την Πασιφάη.
Δύσκολος έρωτας;
Δύσκολος. Όλοι οι έρωτες δύσκολοι είναι.
Εσύ πόσες φορές έχεις ερωτευτεί στη ζωή σου;
Εγώ ερωτεύομαι κάθε λεπτό. Κι ένα ωραίο λουλούδι να δω, κι ένα ωραίο λαγουδάκι, μπορεί να το ερωτευθώ!
Μια ωραία γυναίκα;
Άστο αυτό! (γέλια)
Στα δύσκολα από πού παίρνεις δύναμη;
Απ' τη μουσική.
Τι φοβάσαι;
Τίποτα.
Το θάνατο;
Όχι, αφού είναι υποχρεωτικός. Κι όταν έρθει, καλώς να ορίσει.
Την υγεία σου την προσέχεις;
Όχι. Καπνίζω, ξενυχτώ, δεν προσέχω.
Κι είσαι και 100 χρονών!
Κι είμαι και 100 χρονών!
Προσεύχεσαι;
Καμιά φορά, άμα χρειαστεί. Ανθρώπινο είναι. Και στην εκκλησιά να πας, ανθρώπινο είναι.
Εσύ πας;
Όχι, δεν πάω. Καμιά φορά, όμως, άμα περνάω από μπροστά και κάνει ο άλλος το σταυρό του, θα τον εκάμω κι εγώ -μη με πει και «γάιδαρο»! (γέλια)
Τους παπάδες τους εμπιστεύεσαι;
Εγώ τους κακίζω που λένε ότι προ Χριστού δεν υπήρχε τίποτα. «Δεν εσούντωνε φύλλο;» τους λέω. Και τότε η Κνωσός, ο Δίας, ο Ορφέας τι ήτανε;... Άκου παιδί μου, να αγαπούμε τον Χριστό γιατί ήταν καλός, αλλά υπήρξανε πολλοί Χριστοί και πιο ανώτεροι απ' αυτόν.
Όπως;
Όπως ο Δίας, ο Ορφέας, ο Όμηρος, ο Κορνάρος, ο Καζαντζάκης... Θεάνθρωποι ήταν όλοι αυτοί, με μεγάλη φλόγα μέσα τους. Ξέρανε να μιλήσουν με τη Φύση. Τους παραδέχομαι, τους αγαπώ αλλά δεν είναι μόνο ένας.
Κλαις ποτέ;
Κλαίω όταν είμαι μοναχός.
Για τι μπορεί να κλάψεις;
Για οτιδήποτε με λυπεί και με συγκινεί... Κάποτε ένας γέροντας -άφοβος άνθρωπος που' χε πάει στον πόλεμο- λίγο πριν πεθάνει μου 'πε μια μαντινάδα: «Με τους μικρούς ήμουν μικρός, με τσ' άντρες αντρειωμένος / με τους παραπονιάρηδες πιο παραπονεμένος». Τη φύλαγε τη μαντινάδα να μας την πει στα τελευταία του. Κι έκλαψε και συγκίνησε κι εμένα. «Μην κλαις» του λέω «θείε». «Άντρας που δεν κλάψει», μου λέει, «δεν μπαίνει στη φωτιά». Και μετά τον ρωτώ «Εφοβήθηκες ποτέ στον πόλεμο;». Μου λέει: «Πολλές φορές φοβήθηκα, αλλά έλεγα “όποιος πεθάνει με πολλούς, θάνατο δε φοβάται”. Κι έμπαινα μπρος και σκοτώνονταν οι φοβιτσιάρηδες»... Καλά δεν τα 'πε;
Πολύ καλά!
Που λένε ότι οι άντρες δεν κλαίνε! Ποιος δεν κλαίει;
Αυτοί ήταν οι δάσκαλοί σου;
Αυτοί ήταν οι δάσκαλοί μου και αυτούς θυμούμαι και είμαι τυχερός που πρόλαβα τέτοιες φυσιογνωμίες στη ζωή μου.
Τον Χατζιδάκι τον είχες γνωρίσει;
Ναι, τότε που έκανε τις εκδηλώσεις στ' Ανώγεια. Μ' αγαπούσε πολύ. Όταν έπαιξα πρώτη φορά στους αγώνες κρητικής λύρας -μην τα γράψεις αυτά, θα λένε ότι κοκορεύομαι- είπε στους άλλους στην επιτροπή: «Εμείς τι κάνουμε εδώ; Αυτός πάει χιλιάδες χρόνια μπροστά και χιλιάδες χρόνια πίσω». Και σηκώθηκε όρθιος και χειροκρόταγε.
Φαντάζομαι ότι αυτά τα λόγια είναι απ' τα καλύτερα που 'χεις ακούσει.
Ναι, γιατί τα λέει ένας αληθινός καλλιτέχνης. Είναι το φυσικό αυτό. Σμίγουν οι καλλιτέχνες, συνεννοούνται. Είναι σαν τα ψηλά βουνά: βλέπουν το ένα το άλλο κι αγαπιούνται... Εγώ κάθε χρόνο πάω στις Μοίρες ν' ακούσω τον Κλάδο τον Λεωνίδη που παίζει λύρα. Να δω πώς πιάνει το όργανο, πώς κάνει εισαγωγές, πώς το ψειρίζει...
Νοσταλγείς παλιές εποχές της ζωής σου;
Ε, βέβαια. Νοσταλγώ τα παιδικά μου χρόνια όταν μάθαινα κι έπαιζα μουσική, πώς άκουγα τον Νίκο που έπαιζε τόσο ωραία και τραγουδούσε τόσο ωραία. Ήταν το σπίτι μας δίπλα στην εκκλησιά, ένα στενάκι δύο μέτρα μας χώριζε, και ακούγαμε συνέχεια τους ψάλτες. Και θυμούμαι τον Νίκο που ανέβαινε στο κρεβάτι, έβαζε μια κουβέρτα γύρω του κι αρχίναγε να ψέλνει. Κι έψελνα κι εγώ!
Σκέφτεσαι συχνά τον Νίκο;
Κάθε μέρα. Δε γεννήθηκε άλλος άνθρωπος πλήρης σαν κι αυτόν. Όμορφος, λεβέντης, άνθρωπος αληθινός…
Καλύτερος μουσικός από σένα;
Ουου πολύ!
Είσαι ευχαριστημένος απ' το πώς πήγε η ζωή σου ως τώρα;
Είναι τόσο ταλαιπωρημένη, αλλά είμαι ευχαριστημένος. Πολύ, πολύ ευχαριστημένος! Η ζωή είναι μια μάχη. Απ' όταν γεννηθεί ο άνθρωπος μάχεται να βρει βυζί να φάει, μάχεται να σηκωθεί, να περπατήσει. Μέχρι να 'ρθει μια αυγή να φτάσει στην άλλη πόρτα και να φύγει.
Αν δεν ήσουν μουσικός, τι θα ήθελες να ήσουν;
Θα 'θελα να 'χα αίγες και πρόβατα και να καθόμουν στα όρη πάνω.
Παίζεις ποτέ μουσική στα ζώα;
Ναι αμέ! Στα πρόβατα, στα πουλιά, σ' όλα τα ζώα. Κι άμα παίζεις όμορφα, σιγά, αρέσεις και δεν φεύγουνε. Έχω βρει ένα δέντρο στο Ιδαίο Άντρο που' χει μια μεγάλη κουφάλα. Το βράδυ εκεί μαζεύονται πουλιά. Πολλά πουλιά! Μόλις μπω στην κουφάλα αυτά τρομάζουν και φεύγουν. Αρχινάω να παίζω τη λύρα και τα πουλιά έρχονται πάλι. Κάθονται στα κλαδιά, ακούνε, γυρίζουν πότε-πότε τα κεφαλάκια τους, αλλά δε σε βλέπουν. Και σε μια στιγμή αρχινούνε να κελαηδάνε κι αυτά. Και μπορεί να γαβγίσει ο σκύλος, να φωνάξουν τα πρόβατα, οι αίγες... Και κάνουμε όλοι μαζί μουσική.


   
           
     

Ψαραντώνης (Αντώνης Ξυλούρης) γεννήθηκε στα Ανώγεια της Κρήτης. Είναι ο μικρότερος αδερφός του Νίκου Ξυλούρη.

• Αυτοδίδακτος στη λύρα, έπαιξε για πρώτη φορά σε γάμο στα 13 του και πολύ γρήγορα απέκτησε φήμη παίζοντας σε γιορτές και πανηγύρια στην Κρήτη.

• Το 1964 μπαίνει στη δισκογραφία ηχογραφώντας μικρούς δίσκους.

• Από το 1982 τον προσκαλούν τακτικά σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στο φεστιβάλ «Η συνάντηση των πέντε ηπείρων» που έγινε στην Ελβετία τον Ιούνιο του 1999, κερδίζοντας διθυραμβικές κριτικές.

• Τον Μάρτιο του 2005 τον προσκάλεσε το «World Music Institute» στη Νέα Υόρκη, παρουσιάζοντάς τον ως τον «Τζίμι Χέντριξ της κρητικής λύρας».

• Τα cd του πουλιούνται σε όλες τις χώρες του κόσμου. Πρόσφατα ζήτησαν 500 αντίτυπα από την Ινδονησία!

• Έχει 5 παιδιά, μεταξύ των οποίων τον (Ψαρο)Γιώργη, τον (Ψαρο)Λάμπη και την (Ψαρο)Νίκη που είναι μουσικοί και παίζουν συχνά με τον πατέρα τους.

εκκλησία Αγίων Πάντων τοποθεσία Πάνω Αμπέλια Ανώγεια.

Την  ερχόμενη Κυριακή 15 Ιουνίου στις 7.30 π.μ θα γίνει η πρώτη επίσημη λειτουργία της εκκλησίας των Αγίων Πάντων στην περιοχή Πάνω Αμπέλια στα Ανώγεια.

Η εκκλησία ξεκίνησε να χτίζεται το 2011 και ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό από την οικογένεια του Γεωργίου Σμπώκου (πρώην Δημάρχου Ανωγείων).

εκκλησία Αγίων Πάντων  περιοχή Πάνω Αμπέλια  Ανώγεια.

εκκλησία Αγίων Πάντων  περιοχή Πάνω Αμπέλια  Ανώγεια.

Και΄΄ Ναι από σήμερα ο Άδης εμπλουτίζει τσι ομορφιές του και θα χει ακομα ενα μερακλη

πατηστε εδω Link - anogi .gr

(επαναδημοσίευση)

Η φωτογραφία τραβηγμένη το 1976 και διακρίνουμε από αριστερά τους :

Αριστείδη Χαιρέτη ή Γιαλάφτη, Γιάννης Σαμόλης (Σαμολογιάννης), Μύρων Σκουλάς του Καρφάκη, Γιώργης Σουλτάτος,Στελής Πασπαράκης (Μούγερης),λύρα ο Νικηφόρος Αεράκης (Πολιός),λαούτο ο Γιάννης Σαλούστρος (Μπαντουρογιάννης), ο Θανάσης Σουλτάτος(Αλυσαβιάς),  ο Μανόλης Σταυρακάκης (Μερτζάνης) και ο Λευτέρης Αεράκης της Φράγκας).          

Αν έχει ο Αδης ομορφιές κι αγάπες για να κάμω λόγω τιμής δε μ' ένοιαζε κι απόψε να 'ποθάνω

συγκλονιστικός αποχαιρετισμός στον Μερτζανομανώλη

ευχαριστουμε την αγγελα σκουλα για το βιντεο 

αποχαιρετισμός στον Μερτζανομανώλη

Με Αγάπη Σε Όλους

τριαντάφυλλο 

έτσι άπλα